در این گزارش نگاهی به شخصیتهای سریال «پروانه» انداختهایم.
به گزارش آیفیلم، سریال پروانه یک ملودرام عاشقانه و حتی اجتماعی است. سریال پروانه را قطعا یک غیرایرانی که خیلی با فضاهای سیاسی ایران نیز آشنا نیست نگاه خواهد کرد، چرا که فضای داستان با اینکه در دوران سرد و تاریک حکومت پهلوی میگذرد به حدی یک عاشقانه لطیف و محجوب روایت شده است که هیچ گاه آن تاریکی و سرما سیاسی مخاطب را پس نخواهد زد و بالعکس همراه و مجذوب گرما و روشنایی عشق پروانه و امیر میشوند. زوجی که برای رسیدن به آرمان خود حتی به مرتبه شهادت نیز میرسند.
امیر بر خلاف پروانه که فردی احساسی و عاطفی است، جنبه عقلانی و پختگی شخصیتی در آن ظهور و بروز دارد. تضاد بین امیر و پروانه، تضاد بین عقل و عشق است و در روایت داستان در یک سیر و سلوکی که برای هر دوی آنها اتفاق میافتد، این عقل و عشق به وحدت میرسند. پروانه ابتدای داستان که امیر را به خاطر کشتن یک سگ به شهربانی تحویل میدهد به همراهی و همدلی میرسد که جان خود را نیز برای نجات او به خطر میاندازد؛ در داستان هرچه جلو میرویم پروانه از پیله اشرافی خود رها میشود و در پیله عاشقانهای گرفتار میشود که هر چه میکند نمیتواند از آن رها شود و دلیل این وارستگی معجزه عشق است و نه چیز دیگر.
بیشتر بخوانید:
پروانه با اینکه از طبقه اشراف و شبه روشنفکر است، اما متانت و حیا یک زن ایرانی را نیز همراه خود دارد. جلیل سامان یکی از بهترین کارهایی که در دو سریال خود انجام داد، ارائه تصویر مطلوبی از زن ایرانی است که این روزها برنامههای ما به جد نیازمند آن هستند. شخصیت سارا با بازی فوق العاده خانم لیلا زارع در سریال «ارمغان تاریکی» که با کارگردانی آقای سامان نیز همراه بود، بخشی از وجوه یک زن مومن و متدین را در تمامی گفتارها و بیانها به نمایش گذاشت سارا به عنوان یک دختر از طبقه مذهبی و «پروانه» از طبقه روشنفکر و اشرافی هر دو دارای نجابت و متانت زن مسلمان ایرانی با توجه به تفاوت و تمایزهای طبقاتی خود بودند و به نظر بهترین تاثیر گذاری در حوزه فرهنگ عفاف و حیا با تکثیر چنین شخصیتهایی به خصوص سارا «ارمغان تاریکی» هستیم.
ه خ/ ص گ